Anique en ik kennen elkaar al een tijdje via Instagram en hadden al vrij snel een klik. Ik heb haar en haar gezin ook al wat vaker op de foto mogen zetten. Toen Anique hoorde dat ze zwanger was van haar tweede kindje, vroeg ze of ik ook haar bevalling wilde vastleggen. Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Natuurlijk wilde ik dat doen!

DONDERDAG 24 MEI | DE BEVALLING
‘S ochtends ontving ik een appje dat er wat bij Anique begon te rommelen. Maar naarmate de dag verstreek, bleven verdere berichten uit. Voordat ik die avond wilde slapen, appte ik om te checken hoe het met haar ging. Het ging oké, het was rustig en ik kon wel naar bed toe gaan. Het was bij wat rommelen gebleven.
Nog geen tien minuten later. Een nieuw bericht:
‘Stef, kom toch maar deze kant op. We denken dat het gaat gebeuren.’

Anique en ik wonen 2,5 uur van elkaar vandaan. Het was dus nog de vraag of ik de bevalling wel zou halen. Plankgas reed ik in mijn autootje vanuit Hellevoetsluis richting Enschede. En jawel, i made it!
Anique’s man Arthur, de verloskundige en Anique’s beste vriendin Bianca waren er al. Wat heel fijn was: er heerste een gezellige en ontspannen sfeer. Een liefdevolle omgeving waarin Anique zich optimaal kon focussen op haar bevalling.

We hoopten allemaal op een thuisbevalling, maar na een aantal uur begonnen de weeën af te nemen. Er werd besloten voor alle zekerheid toch maar naar het ziekenhuis te gaan. En daar eenmaal aangekomen, ging Anique als een speer: binnen no-time zat ze op tien cm ontsluiting. Toen ze haar weeën wegpufte, zag ik de focus en oerkracht in haar ogen. En wow, wat had die vrouw een rust over zich.

Niet veel later was daar baby Toon. Een prachtige jongen, op de wereld gezet door een supermama die een geweldige prestatie heeft geleverd. En waar ik megatrots op ben!

Lieve Anique en Arthur, bedankt voor jullie vertrouwen en dat ik een kleine greep uit jullie bevallingsreportage mag laten zien. Ik heb genoten van deze belevenis!