Lieve Rosie,

Je bent nu al ruim 3 maanden zo dichtbij, en tegelijkertijd zo ver weg.  In mijn gedachten praat ik tegen je. En bij alles wat ik doe beeld ik me in hoe het zou zijn als jij er bij was geweest. Of ik nou aan het werk ben, op kantoor zit, in de supermarkt loop of een dagje naar het strand ga. Altijd en overal denk ik aan je. Ik beeld me in dat je lekker ligt te slapen wanneer ik aan het werk of aan het mopperen ben achter de computer. Ik beeld me in hoe je om je heen kijkt als je zussen druk aan de klets zijn. Én natuurlijk een wedstrijdje “moederen” houden, omdat ze je zo graag willen verzorgen. Ik beeld me in hoe je tegen me aan ligt als de stilte in huis terugkeert als je zussen op bed liggen.
De kleinste dingen, de normaalste dingen. Je bent er altijd bij.

Soms geeft het rust dat je zo aanwezig bent in mijn gedachten. Maar het doet ook akelig veel pijn. Een pijn die ik door heel mijn lichaam voel en niet meer weggaat. Pijn die voortkomt uit de megagrote liefde die ik heb voor jou. Oh, mooie Rosie..  Ik hou zoveel van je. Was je maar hier. Werd ik nou na al die weken toch maar eens wakker uit deze nachtmerrie. In mijn gedachten zeg ik het continu tegen je.

Maar ja, lief klein baby’tje. Het leven gaat ook gewoon weer door. Hoe gek en oneerlijk dat soms ook voelt.  Ik ben weer volop aan het werk. En ik heb voor het eerst momentjes dat ik heel even niet aan je denk. Dan ben ik zó druk of gefocust. Of ben ik de hele  dag met je papa en je zussen in de weer. Maar des te meer denk ik daarna aan je. Dan voel ik me schuldig dat ik me ‘ok’ voel. Terwijl ik weet dat het goed is.

 

Een paar keer per week loop ik bij je langs. Om even extra stil te staan bij jou. Bij ons. Dan denk ik terug aan mijn zwangerschap, toen ik je nog levend in me voelde. Of aan de week dat je thuis was na je geboorte. Toen ik je nog even kon kroelen. En weer praat ik tegen je als ik bij je sta. Niet hardop, maar in gedachten. Als ik met je zussen langs kom, hebben we altijd een gesprekje over je. Dan zeggen we dat we je missen en je snel weer op komen zoeken. En soms stellen je zussen vragen.

En ja, ook ik zit met vragen. Had je nu al om kunnen rollen? Zou je een makkelijke meisje zijn geweest? Op wie zou je lijken? En zou je goed slapen?
Weet je, je had me dag en nacht wakker mogen houden. Ook al zou ik wallen tot aan mijn enkels hebben. Ik heb er alles voor over om je hier te hebben.
Bij mij.
Bij ons.

Lieve Rosie, ik laat enorm veel tranen om jou. Ik heb enorm veel woorden voor en over jou. En ik heb alleen maar liefde voor jou.
Ik mis je!

-X-
Mama

 

 

Geredigeerd door Natasja Faassen.